18 - Nullarbor

15 Januari 2017

We staan op en de zon doet al zijn best. Het beloofd een mooie dag te worden.

Na ons gebruikelijke ontbijt en de camper rijklaar gemaakt verlaten we de camping om half 9. We rijden eerst naar Pinky Point lookout in Thevenard, dat is 4 km rijden. We rijden langs de mooiste villa’s met uitzicht op zee. Vanaf Pinky Point lookout heb je een mooi uitzicht op de haven van Thevenard en de zee. Ook staat er een fabriek die zout en mineraal zand verwerkt wat aangeleverd wordt door schepen. Ook nog een Nederlands tintje. De Gulden Seepaard meerde in februari 1827 aan.

Hij bracht de hoofdeilanden in kaart en noemde het St. Francis en St. Peter. Hij bracht de kust in kaart en noemde het Peter Nuijtsland. En daar sta je dan als Nederlander naar te kijken, grappig. Er staat ook een kleine vuurtoren ter nagedachtenis van alle omgekomen zeelui. We verlaten Pinky Point en rijden weer naar Ceduna terug daar tanken we eerst en gaat we op weg naar de Nullarbor. We volgen de A1/ Eyre HWY. Onderweg weer veel te zien en eindeloos ver. Na 77 km kwamen we aan in het plaatsje Penong, daar zouden we het Woolshed museum bezoeken. Maar eerst werd het Windmolen museum aangekondigd en die hebben we ook bekeken. De grootse Windmolen maar ook de oudste windmolen en bijna allemaal in werking. Het museum staat er pas sinds 2016 en is mooi aangelegd. Een extra bonus. We vervolgen onze weg en komen bij het Woolshed museum. We dachten in een schaapscheerders museum te komen maar het was meer een museum over het gebouwtje en waar het gebouwtje allemaal voor gediend had: Om schapen te scheren, kerk, school, ziekenhuis en danszaal. Het was een leuke stop en hebben even met de dame gesproken die 1 van de vrijwilligers was van het museum. Om het museum te steunen hebben we nog wat lokale huisvlijt gekocht. Na de stop reden we verder en we zien het landschap veranderen van graanvelden en schapen naar bush en uiteindelijk een kale vlakte, de Nullarbor. Nullarbor betekent vlakte zonder bomen.

Onderweg zien we zelfs een wombat in de verte de weg oversteken, tenminste dat denken we. Ook een hagedisachtige soort kon nog net voor de camper oversteken. We noemen het maar een bushhagedis. De kleur die overheerste was oranje bovenop, een beetje een platte brede kop. Ik reed niet zo hard en kon het goed zien. En hij heeft het overleefd. Het Nullarbor Roadhouse komt in zicht en na 305 km zijn we waar we de nacht gaan doorbrengen. Eerst even de tank volgegooid dan is dat maar gedaan. Ook hier is de vooruitgang te zien. Grotere camping, meer stroomplekken, kookvoorziening, toiletten en douches. Ook het Roadhouse zelf is opgeknapt en we hebben daar ’s avonds heerlijk gegeten.

305  km

Camping: Nullarbor Roadhouse